توسط : در فضای نامطمئن اقتصاد کلان امروز، بسیاری از مدیران شرکت ها تلاش می کنند با نمایش رفتارهای نوآورانه دیده شوند؛ یکی از ابزارهای محبوب جدید «خزانه بیت کوین» است. این عبارت در نخستین پاراگراف مقاله می آید چون باید مشخص باشد که بحث درباره چه موضوعی است: آیا افزودن بیت کوین به ترازنامه نشان دهنده دید بلندمدت و پوشش تورم است یا صرفاً یک نمایش تبلیغاتی برای پنهان کردن ضعف های بنیادی کسب وکار؟
خلاصه مسئله: نوآوری یا نمایش؟
در ماه های اخیر شرکت های بیشتری اعلام کرده اند که قصد دارند مقداری بیت کوین به عنوان بخشی از دارایی های خزانه خود نگه دارند. از نگاه آن ها این اقدام نمادی از چشم انداز به سوی آیندهٔ نظام مالی، یک سپر در برابر تورم و نشانهٔ بلوغ شرکتی است. اما در عمل، بسیاری از این اعلامیه ها چیزی جز حواس پرتی خطرناک نیستند؛ تلاشی برای جلب توجه بدون افزودن ارزش واقعی به بازار.
چرا خزانه بیت کوین خطرناک است؟
خزانه شرکت ها هرگز برای قمار طراحی نشده بود. وقتی شرکت هایی که رشد واقعی ندارند یا عملکرد مالی ضعیفی دارند، به جای اصلاح مدل کسب وکار، بیت کوین را به عنوان راه حل جادویی معرفی می کنند، در واقع نشانهٔ ناامیدی هستند نه نوآوری. بسیاری از این شرکت ها شبیه «شرکت های زامبی» شده اند که تلاش می کنند با چسباندن بیت کوین به ترازنامهٔ خود، عمر مصنوعی به کسب وکارشان ببخشند.
این وضعیت تا حدی شباهت دارد به تب ICO در سال ۲۰۱۷ که پروژه های فاقد کاربرد واقعی میلیاردها دلار جمع آوری کردند و در نهایت اکثرشان سقوط کردند. تفاوت این جاست که آن زمان توکن های سفته بازانه محور بودند، اما حالا خود بیت کوین به مرکز این تبلیغات تبدیل شده است.
خطر سیستماتیک برای سهامداران
مسئله این نیست که بیت کوین مشکل دارد؛ بیت کوین همچنان امن ترین، غیرمتمرکزترین و مقاوم ترین شبکهٔ پولی است. مشکل این است که برخی شرکت ها بیت کوین را به عنوان یک استراتژی روابط عمومی می فروشند نه به عنوان دارایی خزانه ای مبتنی بر باور بلندمدت. وقتی شرکتی بیت کوین را در ترازنامه قرار می دهد، دیگر صرفاً با تبلیغات سروکار ندارد؛ با سرمایهٔ سهامداران قمار می کند. این مسئله می تواند خطرات سیستماتیک برای کارکنان، صندوق های بازنشستگی و سرمایه گذاران خرد ایجاد کند.
برای مردم عادی پیشنهاد اغواکننده اغلب این است: «نگران نگهداری شخصی بیت کوین نباش، سهامی از شرکتی را بخری که خود بیت کوین دارد.» ظاهر امن به نظر می رسد اما در عمل ترکیبی از ریسک های شرکتی، بدهی و مشکلات حاکمیت را روی دارایی سخت بیت کوین می گذارد و آن را به نوعی مشتق شکننده تبدیل می کند.
راه حل روشن: مالکیت مستقیم
گزینهٔ واضح این است که افراد خودشان بیت کوین را مستقیماً و در مالکیت شخصی نگه دارند. تجربهٔ سقوط صرافی ها و واسطه ها از Mt. Gox تا FTX نشان داد که تسلیم کنترل به شرکت ها می تواند خطرناک باشد. نگهداری شخصی و خودامانت (self-custody) با تمام پیچیدگی هایش، بهترین راه برای حفظ اصل بیت کوین است. افراد می توانند همچنین با استراتژی هایی مانند نگه داری بلندمدت (HODL) خطرات کوتاه مدت را کاهش دهند.
عده ای شرکت های واقعی و با مدل کسب وکار قوی و استراتژی روشن ممکن است در استفاده از خزانه بیت کوین موفق باشند؛ اما این موارد استثنا هستند، نه قاعده. اکثریت شرکت ها به دنبال جذب توجه اند نه خلق ارزش. تبلیغات پیرامون نمونه های موفق، راه را برای سوءاستفادهٔ بدنه هایی با ترازنامهٔ سست هموار می کند.
درس های تاریخ و مسیر پیش رو
تاریخ به ما نشان داده است که چرخه های هیجان سرانجام می ترکند. حباب ICO فرو پاشید، تب متاورس کمرنگ شد و احتمالاً خزانه بیت کوین شرکت ها نیز مسیر مشابهی را طی خواهد کرد مگر اینکه روایت تغییر کند. اگر سرمایه گذاران نسبت به ریسک ها آگاه شوند و در برابر تبلیغات مقاومت کنند، این دور ممکن است متفاوت به پایان برسد و از آسیب گسترده به سرمایه گذاران خرد جلوگیری کند.
در عمل، برای کسانی که به بیت کوین اعتقاد دارند، بهترین روش خرید مستقیم یا کسب آن و نگهداری شخصی است؛ روشی که شاید تیترهای جذاب نداشته باشد اما با هدف و فلسفهٔ بیت کوین همسو است. برای تحلیل های بیشتر و اخبار مرتبط با بیت کوین و بازار می توانید به بخش بیت کوین دیجکس یا نوشته های تحلیل بنیادی در تحلیل بنیادی دیجکس مراجعه کنید. همچنین گزارش ها و نقطه نظرهای بین المللی را در CoinDesk دنبال کنید.
در پایان، اگرچه شمار محدودی شرکت ممکن است با استراتژی خزانه بیت کوین موفق عمل کنند، اما برای اکثریت این حرکت بیشتر نمایشی است تا اصلاح ساختاری. سرمایه گذاران خرد باید هوشیار باشند و پیش از پیروی از هیاهو، ریسک های شرکتی و ساختار حاکمیتی را ارزیابی کنند. بیت کوین خودش هدف و راه حل است؛ نه ابزاری برای بهره برداری تبلیغاتی از ضعف های کسب وکارها.
