توسط : امسال تابستان، رومن استورم، یکی از بنیان گذاران میکسر مشهور رمزارزی تورنادو کش، در دادگاه فدرال نیویورک به توطئه برای اداره یک کسب وکار انتقال پول بدون مجوز محکوم شد. دادستان ها این محکومیت را پیروزی بزرگی در مبارزه با پولشویی رمزارزها خواندند، اما واقعیت پیچیده تر است. سال هاست تنظیم کننده ها میکسرهایی مانند تورنادو کش را تهدید نهایی پولشویی می دانند. ناشناس، مبهم و به ظاهر مناسب مجرمان، آسان است که تصور کنیم این ابزارها عامل اصلی پولشویی رمزارز هستند. اما آمار چیز دیگری نشان می دهد. موتورهای اصلی پولشویی رمزارز، میکسرهای نقدی نیستند، بلکه صرافی های متمرکز هستند: پلتفرم های بزرگ، شناخته شده که مجوز دارند، تحت نظارت اند و به طور آشکار به سیستم بانکی جهانی متصل اند. این صرافی ها ظاهراً بسیار تنظیم شده و زیر نظر هستند و تیم های تطبیق و بررسی های «مشتری را بشناس» (KYC) را تبلیغ می کنند؛ با این وجود در عمل اجازه می دهند فعالیت های مجرمانه رشد کنند و به عنوان راه های اصلی ورود و خروج رمزارزهای کثیف عمل می کنند. برای مبارزه واقعی با پولشویی رمزارز، تنظیم کننده ها باید تلاش شان را بر تقویت مقررات KYC و نظارت بر صرافی های متمرکزی که بیشترین پولشویی در آنها رخ می دهد متمرکز کنند.
در طول سال ۲۰۲۴، طبق گزارشی از چینالایسیس در ۲۰۲۵، بخش عمده وجوه غیرقانونی رمزارزی به صرافی های متمرکز هدایت شد. صرافی های متمرکز جایی هستند که مجرمان برای تبدیل رمزارزهای کثیف به پول نقد قابل خرج مراجعه می کنند. آنها آخرین مرحله در اکثر طرح های پولشویی اند: نقطه ای که وجوه غیرقانونی تبدیل به دلار، یورو یا ین می شوند و به بانک های واقعی منتقل می گردند. مجرمان به همین دلایلی که معامله گران قانونی جذب این پلتفرم ها می شوند، یعنی نقدینگی، سرعت و دسترسی جهانی، به این پلتفرم ها روی می آورند. میکسرهایی مانند تورنادو کش می توانند وجوه را در زنجیره مبهم کنند اما نمی توانند آنها را به پول نقد تبدیل کنند و به حساب بانکی منتقل کنند — فقط صرافی ای با نقدینگی عمیق و ارتباطات فیات از پسِ این کار برمی آید.
اغلب صرافی های متمرکز به برنامه های تطبیق پایبند هستند که منابع نامناسبی دارند، ضعیف اجرا می شوند یا توسط قوانین حوزه های قضایی سهل گیر تضعیف می گردند و اجازه می دهند تراکنش های غیرقانونی از شکاف ها عبور کنند. پرونده های اجرای قانون پر سروصدا نشان داده اند که این مشکل چقدر سیستمی است. سازش وزارت دادگستری ایالات متحده با بایننس در ۲۰۲۳ نشان داد که این صرافی برجسته تراکنش هایی مرتبط با باج افزار، بازارهای دارک نت و نهادهای تحریم شده را پردازش کرده است. از آن زمان، این صرافی تلاش های تطبیقی خود را تقویت کرده و در سال ۲۰۲۳ مبلغ ۲۱۳ میلیون دلار برای این بخش صرف کرده است. بیت مکس نیز پس از اعتراف به نقض قانون محرمانگی بانکی به جریمه ای ۱۰۰ میلیون دلاری محکوم شد (بنیان گذاران و مدیران سابق بیت مکس، آرتور هیز، بن دلو و ساموئل رید، به اتهامات مرتبط اعتراف کردند و بعداً توسط رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، بخشیده شدند).
تمرکز انرژی نظارتی روی میکسرها در حالی که به صرافی ها اجازه داده می شود دروازه های اصلی فیات برای وجوه غیرقانونی باقی بمانند، مانند قفل کردن پنجره ها و باز گذاشتن درِ ورودی است.
قوانین «مشتری را بشناس» (KYC) ستون فقرات انطباق در حوزه رمزارزها هستند. روی کاغذ، آنها وعده می دهند که بازیگران بد را با تأیید هویت، بررسی تراکنش ها و علامت گذاری فعالیت های مشکوک بیرون نگه دارند. در واقعیت، اغلب تبدیل به یک تمرین علامت گذاری می شوند، لایه ای نازک از دقت که به تنظیم کننده ها توهم امنیت می دهد در حالی که مجرمان پیچیده راه هایی برای دور زدن آن پیدا می کنند. فرایندهای ضعیف KYC یک مشکل است. برخی صرافی ها مدارک هویتی با کیفیت پایین قبول می کنند یا به سیستم های خودکار تکیه دارند که با دیپ فیک ها یا داده های سرقت شده فریب داده می شوند. برخی دیگر تطبیق را کاملاً برون سپاری می کنند و آن را به یک علامت قراردادی تبدیل می کنند نه یک محافظ فعال. حتی زمانی که فرایند کار می کند، نمی تواند از شستن پول توسط افراد مصمم که از واسطه ها، حساب های نیابتی یا شرکت های صوری استفاده می کنند جلوگیری کند تا از ابتدا از آزمون ها عبور کنند. اما نقص بزرگ تر ساختاری است. KYC برای بررسی حساب های فردی طراحی شده، نه برای کشف الگوهای پولشویی در مقیاس بزرگ. یک نهاد تحریم شده ممکن است هرگز با نام خود حسابی باز نکند؛ در عوض تراکنش ها را بین ده ها واسطه پخش می کند و وجوه را از خلال لایه ای از حساب های به ظاهر قانونی عبور می دهد تا به صرافی ای برسند که آنها را به فیات تبدیل می کند. زمانی که وجوه به رادار تیم تطبیق می رسد، اغلب آن قدر دست به دست شده که ردپای کاغذی تمیز به نظر می رسد. به همین دلیل است که اقدامات اجرایی علیه صرافی های بزرگ همچنان همان حقیقت ناخوشایند را آشکار می کنند: انطباق به این دلیل شکست نمی خورد که قوانین وجود ندارند؛ بلکه به این دلیل شکست می خورد که سیستم های اجرای آن واکنشی، کم منبع و قابل دستکاری هستند.
صرافی های متمرکز همیشه برای پول شویان جذاب خواهند بود چون در گلوگاه رمزارز و فیات قرار دارند. این امر اجرای قانون را نه فقط مسئله سیاست، بلکه مسئله طراحی می کند. پیشرفت واقعی یعنی فراتر رفتن از بررسی های نمادین KYC به سامانه هایی که الگوهای پولشویی را در زمان واقعی، در سراسر حساب ها و حوزه های قضایی تشخیص می دهند. این با تخصیص منابع به تیم های تطبیق متناسب با وسعت پلتفرم هایی که نظارت می کنند آغاز می شود. به معنای بستن راه های قانونی است که اجازه می دهند صرافی ها از حوزه های قضایی سهل گیر عمل کنند در حالی که بازارهای پرخطر را پوشش می دهند، و مسؤولان اجرایی را در صورت شکست کنترل ها به صورت شخصی پاسخگو نگه داشتن. تنظیم کننده ها باید خواستار، و صحت سنجی کنند که صرافی ها اطلاعات قابل اتکا را با یکدیگر و با نیروی انتظامی به اشتراک می گذارند تا مجرمان نتوانند به سادگی از یک پلتفرم به پلتفرم دیگر بپرند و تشخیص داده نشوند.
این کار بسیار سخت تر از هدف قرار دادن میکسرهای نقدی است. هیچ یک از اینها آسان نخواهد بود، اما تنها راه برای مقابله با پولشویی در جایی است که واقعاً اتفاق می افتد. تا زمانی که صرافی ها از نظر ساختاری سخت افزار نشوند، اقدامات اجرایی واکنشی باقی خواهند ماند و میلیاردها دلار وجوه غیرقانونی از دروازه ها عبور خواهند کرد.
تذکر: نظرات مطرح شده در این ستون متعلق به نویسنده است و لزوماً بازتاب دهنده دیدگاه CoinDesk, Inc. یا مالکان و شرکت های وابسته آن نیست.
مطالب بیشتر: اکنون زمان آن است که صنعت رمزنگاری تهدید هوش مصنوعی و محاسبات کوانتومی را جدی بگیرد — اگر یک ابررایانه کوانتومی زمانی بلاک چین را بشکند، کل صنعت رمزارز ممکن است به کلی تعطیل شود، استدلال می کند کوستاس چالکیاس، رمزنگار ارشد در Mysten Labs.
